Wet natuurbescherming

Wet natuurbescherming
In Nederland is de bescherming van natuurwaarden sinds 1 januari 2017 geregeld in de Wet natuurbescherming (wn). Deze wet regelt de bescherming van soorten, gebieden en houtopstanden. Op het gebied van soortbescherming is het uitgangspunt van de Wet natuurbescherming dat geen schade mag worden gedaan aan beschermde dieren of planten, tenzij dit uitdrukkelijk is toegestaan.

De Wet natuurbescherming kent de volgende drie categorieën beschermde soorten:
1.    Alle van nature in Nederland in het wild levende vogels beschermd volgens 
       het beschermingsregime van de Europese Vogelrichtlijn.
2.    Soorten, niet vogels zijnde, van de Europese Habitatrichtlijn bijlage IV 
       onderdeel a, het Verdrag van Bern bijlage II en het Verdrag van Bonn bijlage I,
      voor zover hun natuurlijke verspreidingsgebied zich in Nederland bevindt.
3.    ‘Andere soorten’, waaronder soorten die vanuit nationaal oogpunt 
       bescherming behoeven.
In onderstaande figuur zijn de verbodsbepalingen per regime weergegeven. In het kader van broedvrij houden gaat het over vogels en dus over catergorie 1.
De drie beschermingsregimes kennen elk hun eigen verbodsbepalingen en vereisten voor vrijstelling of ontheffing. Om af te mogen wijken van de verbodsbepalingen via een ontheffing of vrijstelling moet aan drie criteria zijn voldaan:
+     Er mag alleen van de verbodsbepalingen worden afgeweken als er
        geen andere bevredigende oplossing voor de handeling mogelijk is;
+     Er moet sprake zijn van een in de wet genoemd belang. De wet geeft 
        voor de verschillende beschermingsregimes aan wat die belangen zijn, 
        zoals ruimtelijke ontwikkeling, volksgezondheid of openbare veiligheid;
+     Er mag geen afbreuk worden gedaan aan de staat van 
        instandhouding van de soort, bijvoorbeeld door het nemen van
        mitigerende maatregelen.   
Als aan deze drie vereisten voldaan is, kan een ontheffing worden verleend. Voor een aantal handelingen is bovendien vrijstelling mogelijk, bijvoorbeeld in de vorm van een provinciale verordening of een gedragscode.

Zorgplicht
Voor alle in het wild levende planten en dieren, ook niet beschermde soorten, kent de Wet natuurbescherming een zorgplicht. De zorgplicht houdt in dat een ieder voldoende zorg in acht moet nemen voor de in het wild levende dieren en planten, alsmede voor hun directe leefomgeving. 
Dit betekent dat voorafgaand aan handelingen inzichtelijk moet zijn welke natuurwaarden aanwezig zijn, de kwetsbaarheid hiervan en de mogelijke gevolgen die de handeling hiervoor kan hebben. Bij de uitvoering van de handelingen dienen negatieve gevolgen zoveel mogelijk te worden voorkomen, dan wel beperkt of ongedaan te worden gemaakt. De zorgplicht is altijd van toepassing, ongeacht vrijstelling of ontheffing.

Staro Natuur en Buitengebied
Staro Natuur en Buitengebied begeleidt en adviseert u op een onafhankelijke praktische wijze. Voor onderzoek met betrekking tot de Wet natuurbescherming kunt u bij ons terecht.

Wilt u advies over uw project ten aanzien van de Wet natuurbescherming direct offerte aanvragen? Mail dan naar eric@starobv.nl of bel 0492 - 450 161.